Geplaatst op 05-02-2021 in Nieuws.
Met toestemming van Het Venster nemen we hun verslag hier over:
Terugblik op avond ‘rouw in coronatijd’
De burgemeester opende de avond met het schetsen van de gebeurtenissen. In Nunspeet zijn we met name in de eerste coronagolf zwaar getroffen. In die periode zijn er ruim 80 mensen aan corona overleden. Ook zijn er in die periode mensen op een andere manier overleden aan andere ziektes. De zorginstellingen werden radicaal afgesloten voor bezoekers en dat betekent dat nabestaanden niet of nauwelijks aanwezig kunnen zijn. Dit is diep ingrijpend geweest voor de mensen die het meegemaakt hebben.
De gemeente wil graag oog hebben voor rouw en kennis met elkaar delen en onderling meeleven bevorderen. Dit kan helend werken. Wim Visser schetste dat coronamaatregelen rouwen extra zwaar maakt. Condoleance kan versterkend werken en hoe anders is het meegemaakt. Op afstand condoleren. Het echte contact werd gemist. Het contact, het met elkaar in gesprek zijn is juist zo steunend. Wim Visser schetst dat rouwen een bepaald proces in zich heeft en geeft er een toelichting op.
Anita Bultman, verpleegkundige van de hospice leest een persoonlijk verhaal voor van een inwoonster die haar beide ouders heeft verloren. Huisarts Hettema geeft een groot kader wereldwijd hoe corona steeds dichter bij kwam. De reactie op een crisis in het groot als in het klein is nagenoeg hetzelfde. Rouw is een crisis in het persoonlijke vlak. Rouw in coronatijd is extra gecompliceerd. Het is een persoonlijke crisis in een grotere crisis. Hij stelt iedere keer de vraag: waar is de aandacht voor de rouwende, waar is de aandacht voor de achterblijvers?
Anita Bultman geeft uitleg over de gespreksgroepen van Hospice de Regenboog en Het Venster. Hoe dit van meerwaarde kan zijn in de rouw en steun kan geven. Er is al snel contact onderling. Rouw raakt je in het diepste van je bestaan. Mensen die niet hun partner hebben verloren kunnen nauwelijks beseffen wat de rouwende doormaakt. Het is ook een onbekende weg voor de rouwende en binnen de steungroep deel je verhalen met elkaar en dan vindt je onderling begrip. De ander kan soms net woorden geven aan iets, waar je zelf nog geen woorden voor hebt.
Meerdere sprekers doen een oproep om er te zijn voor de rouwende: zie en steun elkaar. Rouwen kun je niet alleen, je hebt het nodig dat iemand je ziet. Dit kan op allerlei manieren. Laat de rouwende het verhaal vertellen en luister vooral en nogmaals luister. Ook het aanbieden om een praktisch klusje te doen zoals de ramen zemen of de tuin doen wordt genoemd.
We zijn benieuwd naar uw reacties op deze avond.